Sneeuwproeven 2016

Na een super geslaagde dag in Winterberg begin 2015, begonnen met de teruglopende temperaturen na de zomer van 2015 de wintersporthartjes van onze leden alweer sneller te kloppen. ‘Gaan we dit jaar weer op wintersport?’ of liever ‘Wanneer gaan we dit jaar op wintersport?’ waren veelgestelde vragen. De hartjes begonnen nog sneller te kloppen toen bleek dat er veel animo was om twee dagen te gaan wintersporten, en zo werd in november 2015 al een optie genomen op hotelkamers in het Duitse Winterberg. Naarmate de tijd vorderde werden er steeds meer zaken geregeld en was er nog één klein detail dat nog even op zich liet wachten. Sneeuw.

Updates over de sneeuwhoogte en screenshots van de actuele situatie via webcams werden met grote regelmaat verspreid via Whatsapp. Naarmate 2 februari dichter- en dichterbij kwam begon de spanning te stijgen en waren er toch wat zenuwachtige trekjes te bespeuren bij de deelnemers. Zou dit wel goedkomen? Uiteindelijk, op zondag 31 januari werd de knoop doorgehakt. Vis Vitalis zou met 19 man sterk twee dagen naar Winterberg gaan, en met een beetje mazzel zou daar ook nog sneeuw liggen.

En zo waren op 2 februari om kwart over vier ’s ochtends 19 slaperige maar o zo enthousiaste Vissen aanwezig op de Bedrijfsweg. Na de laatste huishoudelijke mededelingen gingen we met drie auto’s de 327 kilometers asfalt te lijf. Tenminste. Als we in een keer goed waren gereden. Desalniettemin kwamen we ruim op tijd aan in het regenachtige Winterberg waar zo waar op een enkele plek nog wat sneeuw te bespeuren viel. Na het ophalen van de ski’s en snowboards bleken er helaas niet zoveel pistes open te zijn in verband met de erbarmelijke omstandigheden op de berg. Naast de kunstsneeuw die de sneeuwkanonnen hadden achtergelaten was er namelijk geen vlokje te bekennen. Jammer voor de sfeer, maar op kunstsneeuw kun je ook prima skiën. Dus doken wij vol goede moed de regen en de kunstsneeuw in. Letterlijk. Met name de snowboarders en de beginnende skiërs hebben de sneeuw deze dagen wel heel letterlijk geproefd maar hier gelukkig geen blijvende schade aan over gehouden. Het duurde niet lang of vrijwel iedereen was helemaal doorweekt, maar zolang we de kou en de regen wegdachten was het ongelooflijk mooi. Vanwege het weer waren de pistes zo goed als leeg en was er naast ons 19 Vissen weinig meer volk op de piste te bespeuren. Het in volle vaart naar beneden suizen werd afgewisseld met warme chocolademelk en bratwurst in het hutje dat deze twee dagen ons stamcafé werd. Dag één werd enigszins voortijdig afgebroken omdat vrijwel iedereen tot op het bot doorweekt was en best wel behoefte had aan een lekkere warme douche. Een laatste en meteen meest ongelooflijk steenkoude rit in de lift en een laatste afdaling brachten ons terug bij de weg die ons naar ons hotel leidde.

Enkele minuten later stonden we met zijn allen te druppen op de schone vloer van het Big Mountain Resort en met onze bevroren handen alle gegevens in te vullen. De ski spullen konden in een ‘verwarmd’ hok opgeslagen worden zodat we dag twee toch in elk geval met droge voeten zouden beginnen. Op blote voeten renden we vervolgens weer terug om in ons hotel eerst maar eens een lekkere warme douche te nemen. Na een dag vol koud water was warm water toch wel heel erg lekker. Hierna kwamen de meeste mensen tot de conclusie dat de kleding vochtig was geworden en al snel hingen alle mogelijke verwarmingen en gordijnrails vol met drijfnatte kleding, stonden de verwarmingen op vol en draaiden de föhns overuren om het water uit onze kleding te verdrijven.

Na besloten te hebben om de föhns maar weer uit te zetten omdat de eerste al doorgebrand was, verlieten we het hotel om het beste te doen wat je je na zo’n dag kan voorstellen: een biertje en veel eten! We vonden een erg leuke Irish pub waar ze ook nog eens lekker eten bleken te verkopen. We beleefden een mooie après-ski avond waarbij de eigenaars van de pub het misschien toch niet zo geslaagd vonden dat we gingen bierdoppen daarzo, maar dat laten we maar even terzijde. Het was mooi.

Je kan het je bijna niet voorstellen, maar rond een uur of tien lagen de meeste mensen ongeveer op één oor, enkele uitzonderingen daar gelaten. Na een lekker nachtje slapen waren we de dag erna om acht uur alweer fris en fruitig aan een heerlijk ontbijtbuffet te vinden. Even de spullen ophalen om tot de conclusie te komen dat het ‘verwarmde’ hok niet verwarmd genoeg was om onze schoenen droog te krijgen, de helft van de mensen had alsnog natte voeten. Nouja, dan maar met natte voeten van de berg af. Terwijl wij ’s nachts lekker hadden liggen slapen had Moeder Natuur een mooie verassing voor ons: het had gesneeuwd! Dit zorgde er niet alleen voor dat er meer pistes open waren, maar ook dat de omgeving er ineens uitzag als een wintersportgebied, waar ook de bomen een beetje wit waren. Helaas bracht dit betere weer ook een hele hoop drukte met zich mee en zo waren er pistes waar de hele dag niet te zijn was omdat we als een zwerm vliegen bij elkaar over de piste gingen. Op dag twee had iedereen het wat meer in de vingers, maar begonnen de meesten aan het eind van de dag toch ook al wat sneeuw in de benen te krijgen en ging het allemaal wat minder gesmeerd. Na ook deze dag wat tijd doorgebracht te hebben in onze stamhut was het voor we het wisten alweer tijd om een groepsfoto te maken, snowboards als een slee te gebruiken en de laatste afdaling in te zetten. De spullen weer netjes ingeleverd en het hok daar met een hoop stank vervuld van natte voeten en schoenen en sokken die uit gingen.

Na een uurtje rijden vonden we het dorpje waar we een jaar geleden ook zo lekker hadden gegeten. Vol goede moed stapten we hetzelfde tentje weer binnen en voor we het wisten stond de eigenaar met zijn mond vol tanden: ‘neunzehn Personen?’ Totdat we erachter kwamen dat we in het verkeerde hutje stonden. Oeps. Sorry. ‘Wir mussen ein uhhh, weiter sein. Sorry’ We vonden even verderop een geschikte tent waar we een bord vol eten kregen waar we ook wel twee dagen van hadden kunnen leven. Nadat iedereen er flink tegen had zitten eten was de tafel nog lang niet leeg maar wij allang vol. Na een kort moment van uitbuiken waren we klaar om de laatste paar uur van onze reis in te zetten. Alles verliep voorspoedig, en rond een uur of elf konden we het mooie Dronten weer begroeten. Twee fantastische dagen waren ten einde gekomen.

Met de napret van dit jaar, maken we ons klaar voor de voorpret van volgend jaar. Zullen we dan maar eens een weekje gaan??

Fotos: hier